Ik heb een tijdlang geen notitie gemaakt omdat ik me vooral heb gericht op mijn werk met mannen. Maar vandaag, 22 februari 2022, een jaar later dan de vorige notitie, komt op om eens te schrijven waar ik sta.

Ik ben inmiddels vooral betrokken bij een internationale Toltec-groep die zijn centrum in Engeland heeft. Ik heb even afstand genomen van de groep rondom Toltec-Legacy, omdat ik andere mensen wilde leren kennen. In beide groepen staan de Toltec Teachings (Théun Mares) centraal maar het interessante, voor mij, aan de Engelse groep is het meer directe en intensieve contact. Wekelijks per zoom, twee keer per jaar een retreat, liefst fysiek.

Wat ik o.a. tegenkom in de nieuwe groep is mijn persoonlijke, traumatische geschiedenis met groepen. Als jongste in een gezin van 9 kinderen ben ik in een groep geboren. Het heeft me overgevoelig gemaakt voor spanningen want die waren er altijd thuis. Ik vind groepen lastig maar heb inmiddels met vallen en opstaan veel geleerd. Ik trek me niet meer terug, ik ga er vol in, maar vervolgens creëert dat conflicten. Ook die ga ik aan maar wat ik aan het leren ben is om dat behalve met kracht ook met vriendelijkheid/zachtheid te doen. Dus vanuit het hart mijn waarheid spreken zonder concessies te doen.

Vanavond hebben we een zoom call na een intensieve “mêlée” – het franse woord voor een handgemeen of strijdgewoel – die een week geduurd heeft. In de mêlée confronteerden we elkaar per mail op stevige maar ook respectvolle wijze, waar we dat nodig vonden, met als doel (diepere) harmonie door conflict.

Met één persoon (een vrouw) werd die harmonie niet bereikt. Ik heb al eerder conflicten met haar gehad en haar een keer uit ongeduld uit een subgroep die ik leidde gegooid. Dit keer heb ik me echt open gesteld voor haar. Ze leek op mijn uitnodiging in te gaan maar deed er uiteindelijk toch (weer) niks mee. Ik was er erg boos over dit weekend: gefrustreerd. Ook verdrietig tot mijn verbazing. Dat was nieuw. Voelde ook ongemakkelijk: ik merkte dat ik me dan zwak voel, een beetje een ‘sissie’. Interessant.

Ik wil er vanavond in de groeps zoom call, waar ze bij is, wat over zeggen. Hoe kan ik het op een goede manier doen? Vanuit mijn hart eerlijk benoemen wat het met me doet maar ook zonder haar te sparen. Voelt nieuw en onbekend.