Dromen is een van de 4 technieken op het Pad van de Krijger.
De andere drie zijn recapitulatie, sluipen (of niet-doen) en je persoonlijke geschiedenis uitwissen.
Je hebt twee soorten dromen: actief en passief dromen.
Hier wil ik het hebben over passief dromen, en nog specifieker: nachtelijke dromen.
Dromen in de nacht
Nachtdromen brengen ons in contact met het onbekende. Het is irrationele kennis. Er wordt ons iets getoond, meegedeeld 
wat rationeel meestal als onzin of onbelangrijk wordt afgedaan. Zo werkt het bij mij tenminste.
Bijvoorbeeld, eergisternacht. Bij het wakker worden zat ik in een droom. Stelde niks voor, zei mijn verstand. Maar ik ken de trucs ervan wel zo’n beetje. Dus heb ik me aangeleerd dat gewoon opschrijven van een droom, zonder interpretatie, mij vaak helpt. Het lukt me lang niet altijd maar gisterochtend deed ik het. Het was een korte droom – ik droom meestal kort – en ‘objectief’ stelde hij niet veel voor. Geen grote thema’s of ernstige gebeurtenissen. Een gewoon droompje, zeg maar.
“Kunst van mijn vrouw worden tentoongesteld in het huis van iemand, een soort open huis. De eigenaar/bewoner klaagt dat er niemand komt. Verwijt het ons. Maar wat doet hij er zelf dan aan, komt bij me op. Waarom heeft hij die kunst überhaupt in huis genomen? Wat heeft hij ermee?”
Bij het wakker worden voel ik me niet geweldig. Mijn werk (met mensen over volwassen mannelijkheid en krijgerschap) krijgt te weinig respons vind ik. Speelt al een tijd. Weet niet wat er aan te doen.
Met de droom ben ik niet meer bezig. Maar mijn vraag is: hoe kan ik mijn focus verleggen van passiviteit/machteloosheid – zeg maar slachtofferschap – naar een plek waar ik gecenterd ben – empowerment – en uit de mindset van succes/mislukken stap. Dan zie ik plots de relatie met mijn droom.
Dromen gebruiken
Eigenlijk reflecteert die iemand de slachtoffer-mindset en die iemand dat ben ik. En legt de dromer de bal terug bij mij: waarom doe ik dit werk?
En dan weet ik het onmiddellijk: ik doe het omdat dit me het allerliefste is, mijn Pad met Hart.
En natuurlijk is het frustrerend als de respons gering is, natuurlijk wil ik meer respons maar dat gaat mijn stemming en mijn gevoel van waarde niet bepalen. Ik bepaal dat. Het enige wat telt is trouw te zijn aan mijn weg en alles te doen wat in mijn macht ligt om die weg te gaan.
Luisteren naar de (innerlijke) vrouw
Wat ook nog interessant is, is, dat de droom over de ‘kunst’ van ‘mijn vrouw’ gaat en dat degene die klaagt een man is. Ik ben man en als man vertegenwoordig je het bekende en is het je taak steeds het onbekende (vrouwelijke) te penetreren om wat je daar aantreft praktisch en bruikbaar te maken. Dat is vooruitgang.
De klagende man bleef hangen in het bekende. De dromer – mannelijk noch vrouwelijk, of beide – stelt vragen aan die man oevr de kunst van zijn ‘innerlijke’ vrouw.
Hoe vaak hebben we niet de zelfde reactie overdag, net als die man.
Er gebeurt iets, iemand zegt iets of een gevoel komt op en we doen het af. Niet interessant.
In feite zitten we dan gevangen in ons al bekende wereld- en zelfbeeld.
Nieuwe kennis wordt niet toegelaten.
Tenslotte, Toltecs plaatsen dromen in het Zuiden, de plaats van macht. En dat blijkt ook: zo gauw je luistert naar de irrationele kennis van bijv. een droom en die claimt, ervaar je een gevoel van Macht, persoonlijke macht. Niet Macht over anderen maar Macht over jezelf, ongeacht de omstandigheden.